Charakterystyka protez tymczasowych

Protezy tymczasowe stanowią niezwykle ważny element rehabilitacji pacjenta po amputacji kończyny dolnej. Przede wszystkim za ich sprawą stanięcie po pewnym czasie na protezie właściwej i rozpoczęcie wykonywania pierwszych kroków. Pacjent rozpoczyna noszenie protezy tymczasowej zaraz po wygojeniu się ran, właściwie jak tylko zacznie siadać, po operacji. W ten sposób wyrabiają się u niego właściwe nawyki związane z późniejszą pionizacją i chodzeniem na protezie, kikut przygotowuje się do przyjęcia protezy właściwej, można również kontrolować ewentualne powstawanie obrzęków i poniekąd formować kikut do leja kikutowego, w ten sposób późniejsze poruszanie się będzie zdecydowanie łatwiejsze.

Czym jest proteza tymczasowa?

Protezy tymczasowe są rozwiązaniem, z którego pacjent korzysta przez pewien czas -  zwykle jest to okres około 6 miesięcy, w czasie których dana osoba uczy się w jaki sposób poruszać się z protezą i przyzwyczaja się do niej. Aby możliwe było jej założenie rany po amputacji muszą być całkowicie wygojone, a kikut powinien zostać odpowiednio zahartowany. Za jedno z głównych zadań, jakie ma wykonać taka proteza jest przyzwyczajenie pacjenta do korzystania z takiego rozwiązania i nastawienie na początki nauki chodzenia. Zdaniem specjalistów jej stosowanie jest bardzo istotne w całym procesie rehabilitacyjnym i dobrze jeśli zostanie rozpoczęte odpowiednio wcześnie. Do tworzenia takich protez wykorzystuje się lej kikutowy oraz proste elementy. Nie jest to skomplikowana konstrukcja. Znaczenie dla wygody pacjenta będzie miał lej żywiczny.

Czemu stosowanie protez tymczasowych ma duże znaczenie?

Przede wszystkim noszenie takiej protezy jest zabezpieczeniem dla samego kikuta. Pozwala również na kontrolowanie ewentualnie pojawiających się obrzęków i ich konsultowanie. Dzięki protezie tymczasowej u pacjenta nie dochodzi do występowania przykurczy mięśniowych lub są one zdecydowanie rzadsze. Jest to również idealne przygotowanie do ostatecznego zaprotezowania, które z pewnością będzie sporym wyzwaniem i pacjent nie od razu będzie w stanie sprawnie się poruszać, jednak odpowiednie nawyki i przygotowanie kikuta przyspieszą ten proces.